Gemeentewegen: nieuw decreet moet eenvoud en duidelijkheid brengen

In Vlaanderen liggen er talloze trage wegen, vaak bekend maar al even vaak onbekend. Ze zijn belangrijk als wandel- en fietspaden, maar soms staan personen op wiens grondgebied zo’n trage weg blijkt te liggen voor een verrassing. Om dit moeilijke dossier, dat al jaren muurvast leek te zitten, in een stroomversnelling te brengen, diende de N-VA samen met de andere Vlaamse meerderheidspartijen een conceptnota in. “Die zal de basis vormen voor het nieuwe kaderdecreet gemeentewegen, dat we nu samen gaan schrijven”, vertelt initiatiefneemster Lies Jans. Zij is de drijvende kracht achter het initiatief, waaraan voor de N-VA ook Wilfried Vandaele en Bert Maertens meewerken.

“Duidelijkheid en vereenvoudiging. Maximaal gebruik van bestaande instrumenten. Administratieve lastenverlaging. Voldoende inspraak en beroepsmogelijkheden voor derden. Dat zijn de voornaamste kenmerken die in ons nieuwe decreet moeten doorwegen”, legt Lies Jans uit. “Subsidiariteit en vereenvoudigde procedures staan daarbij centraal”, vult Bert Maertens aan. “We geven de gemeenten heel wat vertrouwen en verantwoordelijkheid, zonder hen extra administratieve lasten op te leggen. Er komt ook geen verplichte inventarisatie van alle wegen en geen actualisatie van de Atlas der Buurtwegen, want dat zou enkel extra planlast betekenen.”

Logisch en hedendaags

Het doel van het op stapel staande kaderdecreet is dubbel. Allereerst een een meer logische en eigentijdse taakverdeling bij de behandeling van wegendossiers op gemeentelijk niveau. Daarbij moet vooral het verschil tussen de procedures voor buurtwegen en ‘gewone’ gemeentewegen verdwijnen. Ten tweede een juridische verankering en decretale basis voor de uitbouw van een fijnmazig netwerk van trage wegen, zowel op recreatief als op functioneel vlak.

Rechtszekerheid en lokale autonomie

Lokale besturen krijgen ook meer autonomie om te beslissen over de trage wegen op hun grondgebied. Wegen die je niet meer kan openstellen, zal je ook eenvoudiger kunnen schrappen. “We zorgen ervoor dat het zwaartepunt van de beslissingsbevoegdheid bij de lokale besturen ligt. Mensen hoeven niet langer bang te zijn van wegen die op een oude kaart recht doorheen hun huis lopen, maar waarvan niemand vandaag nog het bestaan afweet. Rechtszekerheid én een opwaardering van de trage wegen gaan hand in hand”, besluit Wilfried Vandaele.